5 Most FAQ’s of Food Security Chapter in Class 10th Social (TS/AP)
8 Marks
LAQ-1 : Locate the following in the map of India.
1.Karnataka
2.Odissa
3.Gujarat
4.Maharashtra
5.Madhya Pradesh
6.West Bengal
7.Chattisgarh
8.Telangana
9.Uttar Pradesh
10.Punjab
For Backbenchers 😎
This information is about where you can find different states in India on a map.
- Karnataka is in the southwest.
- Odisha is on the east coast, above Andhra Pradesh.
- Gujarat is on the west coast, north of Maharashtra.
- Maharashtra is in the west, below Gujarat.
- Madhya Pradesh is in the middle of India.
- West Bengal is in the east, next to Bangladesh and Odisha.
- Chhattisgarh is in central India, between Maharashtra and Odisha.
- Telangana is in the south, north of Karnataka and west of Andhra Pradesh.
- Uttar Pradesh is in the north, below Himachal Pradesh and Haryana.
- Punjab is in the northwest, bordering Pakistan.
Knowing where these states are helps us understand India’s different landscapes, climates, and cultures.
మన తెలుగులో
మ్యాప్‌లో మీరు భారతదేశంలోని వివిధ రాష్ట్రాలను ఎక్కడ కనుగొనవచ్చనే దాని గురించి ఈ సమాచారం ఉంది.
- కర్ణాటక నైరుతిలో ఉంది.
- ఒడిశా తూర్పు తీరంలో, ఆంధ్రప్రదేశ్ పైన ఉంది.
- గుజరాత్ పశ్చిమ తీరంలో, మహారాష్ట్రకు ఉత్తరాన ఉంది.
- మహారాష్ట్ర పశ్చిమాన, గుజరాత్ దిగువన ఉంది.
- మధ్యప్రదేశ్ భారతదేశం మధ్యలో ఉంది.
- పశ్చిమ బెంగాల్ తూర్పున, బంగ్లాదేశ్ మరియు ఒడిశా పక్కన ఉంది.
- ఛత్తీస్‌గఢ్ మధ్య భారతదేశంలో, మహారాష్ట్ర మరియు ఒడిశా మధ్య ఉంది.
- తెలంగాణా దక్షిణ, ఉత్తర కర్ణాటక మరియు ఆంధ్రప్రదేశ్‌కు పశ్చిమాన ఉంది.
- ఉత్తరప్రదేశ్ ఉత్తరాన, హిమాచల్ ప్రదేశ్ మరియు హర్యానా క్రింద ఉంది.
- పంజాబ్ వాయువ్యంలో పాకిస్తాన్ సరిహద్దులో ఉంది.
ఈ రాష్ట్రాలు ఎక్కడ ఉన్నాయో తెలుసుకోవడం భారతదేశం యొక్క విభిన్న ప్రకృతి దృశ్యాలు, వాతావరణాలు మరియు సంస్కృతులను అర్థం చేసుకోవడానికి సహాయపడుతుంది.
Introduction
Identifying the geographical locations of various states is crucial for understanding the regional diversity of India. Here’s a guide to locating Karnataka, Odisha, Gujarat, Maharashtra, Madhya Pradesh, West Bengal, Chhattisgarh, Telangana, Uttar Pradesh, and Punjab on the map of India.
States and Their Locations
- Karnataka: Situated in the southwestern region of India.
- Odisha (Odissa): Located on the eastern coast, north of Andhra Pradesh.
- Gujarat: Found on the western coast of India, north of Maharashtra.
- Maharashtra: Located in the western part of India, south of Gujarat.
- Madhya Pradesh: Situated in the central region of India.
- West Bengal: Located in the eastern part of India, bordered by Bangladesh and Odisha.
- Chhattisgarh: Found in central India, east of Maharashtra and west of Odisha.
- Telangana: Situated in southern India, north of Karnataka and west of Andhra Pradesh.
- Uttar Pradesh: Located in the northern part of India, south of Himachal Pradesh and Haryana.
- Punjab: Found in the northwestern part of India, bordering Pakistan.
Summary
Locating Karnataka, Odisha, Gujarat, Maharashtra, Madhya Pradesh, West Bengal, Chhattisgarh, Telangana, Uttar Pradesh, and Punjab on India’s map is essential for grasping the country’s geographical and cultural diversity. Understanding these locations offers insights into the varied landscapes, climates, and cultural aspects of each state.
LAQ-2 : How to eradicate poverty and malnutrition in India?
For Backbenchers 😎
The main idea here is that in India, there’s a big problem with poverty and not having enough to eat. To fix this, they need a plan.
- First, they want to make sure there is enough food for everyone. They’ll do this by growing more basic food like rice and wheat and making it easier for people to get cheap food.
- They also want to make sure the system to give out this food works well. They’ll try to fix any problems so that the right people get the food they need.
- They want to help poor people by giving them jobs and making sure they can go to school. This way, they can take care of themselves.
- Lastly, they want to help control how many people are born, so there aren’t too many mouths to feed. They’ll do this by teaching people about family planning and giving them incentives to have fewer children.
By doing these things, they hope to make sure everyone in India has enough to eat and a chance for a better life.
మన తెలుగులో
ఇక్కడ ప్రధాన ఆలోచన ఏమిటంటే, భారతదేశంలో, పేదరికం మరియు తినడానికి తగినంత లేకపోవడంతో పెద్ద సమస్య ఉంది. దీన్ని పరిష్కరించడానికి, వారికి ఒక ప్రణాళిక అవసరం.
- ముందుగా అందరికీ సరిపడా ఆహారం ఉండేలా చూసుకోవాలి. వారు బియ్యం మరియు గోధుమలు వంటి మరింత ప్రాథమిక ఆహారాన్ని పెంచడం ద్వారా మరియు ప్రజలకు తక్కువ ధరకు ఆహారాన్ని పొందడం ద్వారా దీన్ని చేస్తారు.
- ఈ ఆహారాన్ని అందించే వ్యవస్థ కూడా బాగా పని చేస్తుందని వారు నిర్ధారించుకోవాలి. వారు ఏవైనా సమస్యలను పరిష్కరించడానికి ప్రయత్నిస్తారు, తద్వారా సరైన వ్యక్తులు వారికి అవసరమైన ఆహారాన్ని పొందుతారు.
- పేదలకు ఉద్యోగాలు కల్పించడంతోపాటు పాఠశాలకు వెళ్లేలా చూడాలన్నారు. ఈ విధంగా, వారు తమను తాము చూసుకోవచ్చు.
- చివరగా, వారు ఎంత మంది వ్యక్తులు జన్మించారో నియంత్రించడంలో సహాయం చేయాలనుకుంటున్నారు, కాబట్టి తిండికి ఎక్కువ నోళ్లు లేవు. కుటుంబ నియంత్రణ గురించి ప్రజలకు బోధించడం మరియు తక్కువ పిల్లలను కలిగి ఉండటానికి వారికి ప్రోత్సాహకాలు ఇవ్వడం ద్వారా వారు దీన్ని చేస్తారు.
ఈ పనులు చేయడం ద్వారా, భారతదేశంలోని ప్రతి ఒక్కరికీ తగినంత తినడానికి మరియు మెరుగైన జీవితం కోసం అవకాశం ఉందని వారు ఆశిస్తున్నారు.
Introduction
Addressing poverty and malnutrition in India is crucial and requires a comprehensive strategy to tackle these deeply rooted issues, ensuring every citizen has access to necessary food and resources.
Steps to Eradicate Poverty and Malnutrition in India
- Strengthening Food Security:
- Increase Food Grain Production: Boosting basic food grain production to ensure an adequate supply for all.
- Expansion of PDS: Enhancing the Public Distribution System to make subsidized grains accessible in all regions, including remote areas.
- Diversified Diet: Ensuring the provision of a variety of food items through PDS for a balanced diet.
- Improving System Efficiency:
- Streamline PDS: Addressing inefficiencies in the Public Distribution System to ensure intended beneficiaries receive their share.
- Enforce Laws and Regulations: Implementing strict laws like the Food Security Act to guarantee everyone’s entitlement to food.
- Empowering the Poor:
- Jobs and Education: Providing employment opportunities, particularly in rural areas, and focusing on education to foster self-reliance.
- Effective Welfare Programs: Introducing and implementing welfare programs targeting poverty alleviation.
- Controlling Population Growth: Utilizing awareness programs and incentives to promote responsible family planning and manage population growth.
Summary
Eradicating poverty and malnutrition in India is a formidable challenge but can be tackled with strategic and effective policies. By combining government efforts with public participation, India can progress towards a future where every citizen has adequate nutrition and economic stability.
LAQ-3 : Observe the information given in the table and analyse.
| Year | Population (in millions) | Food Grains in Production (in million tonnes) | Per Person Availability Per Day (Grams) |
| 1951 | 361 | 50.8 | 395 |
| 1961 | 439 | 82 | 469 |
| 1971 | 548 | 108.4 | 469 |
| 1991 | 846 | 176.4 | 510 |
| 2011 | 1210 | 232.07 | 454 |
For Backbenchers 😎
The table shows information about how many people there are in India, how much food they produce, and how much food each person has to eat each day.
From 1951 to 1961:
- More people were born.
- They grew more food.
- Each person had a bit more food to eat every day, even though there were more people.
From 1961 to 1971:
- Even more people were born.
- They grew even more food.
- But the amount of food each person had to eat every day stayed the same, which means the extra food matched the extra people.
From 1971 to 1991:
- A lot more people were born.
- They grew a lot more food.
- Each person had more food to eat every day, which was the best situation in the data.
From 1991 to 2011:
- Many more people were born again.
- They grew more food, but not enough.
- So, each person had a bit less food to eat every day because there were so many people.
In summary, India’s population keeps getting bigger, and they need to make sure they can grow enough food for everyone. Sometimes they do it well, and sometimes they struggle, but it’s an ongoing challenge.
మన తెలుగులో
భారతదేశంలో ఎంత మంది వ్యక్తులు ఉన్నారు, వారు ఎంత ఆహారాన్ని ఉత్పత్తి చేస్తారు మరియు ప్రతి వ్యక్తి ప్రతిరోజూ ఎంత ఆహారం తీసుకోవాలి అనే సమాచారాన్ని పట్టిక చూపుతుంది.
1951 నుండి 1961 వరకు:
- ఎక్కువ మంది పుట్టారు.
- వారు మరింత ఆహారాన్ని పెంచారు.
- ఎక్కువ మంది ప్రజలు ఉన్నప్పటికీ, ప్రతి వ్యక్తికి ప్రతిరోజూ కొంచెం ఎక్కువ ఆహారం ఉండేది.
1961 నుండి 1971 వరకు:
- ఇంకా ఎక్కువ మంది పుట్టారు.
- వారు మరింత ఆహారాన్ని పెంచారు.
- కానీ ప్రతి వ్యక్తి ప్రతిరోజూ తినాల్సిన ఆహారం మొత్తం అలాగే ఉంటుంది, అంటే అదనపు ఆహారం అదనపు వ్యక్తులతో సరిపోలింది.
1971 నుండి 1991 వరకు:
- ఇంకా చాలా మంది పుట్టారు.
- వారు చాలా ఎక్కువ ఆహారాన్ని పెంచారు.
- ప్రతి వ్యక్తికి ప్రతిరోజూ తినడానికి ఎక్కువ ఆహారం ఉంది, ఇది డేటాలో అత్యుత్తమ పరిస్థితి.
1991 నుండి 2011 వరకు:
- ఇంకా చాలా మంది మళ్లీ పుట్టారు.
- వారు ఎక్కువ ఆహారాన్ని పెంచారు, కానీ సరిపోలేదు.
- కాబట్టి, చాలా మంది వ్యక్తులు ఉన్నందున ప్రతి వ్యక్తికి ప్రతిరోజూ తినడానికి కొంచెం తక్కువ ఆహారం ఉండేది.
సారాంశంలో, భారతదేశ జనాభా పెరుగుతూనే ఉంది మరియు వారు ప్రతి ఒక్కరికీ తగినంత ఆహారాన్ని పండించగలరని నిర్ధారించుకోవాలి. కొన్నిసార్లు వారు దీన్ని బాగా చేస్తారు, మరియు కొన్నిసార్లు వారు కష్టపడతారు, కానీ ఇది కొనసాగుతున్న సవాలు.
Introduction
The provided table offers a comprehensive view of India’s population growth, food grain production, and per person daily availability of food grains across different years, illustrating the dynamic relationship between these factors.
Analysis of the Data
- 1951 to 1961:
- Population Growth: Increased from 361 million to 439 million.
- Food Grain Production: Rose from 50.8 million tonnes to 82 million tonnes.
- Per Person Availability: Improved from 395 grams to 469 grams per day, despite population growth.
- 1961 to 1971:
- Population Surge: Grew from 439 million to 548 million.
- Increase in Production: Climbed to 108.4 million tonnes.
- Stagnant Per Person Availability: Remained at 469 grams per day, indicating that production increases were parallel to population growth.
- 1971 to 1991:
- Significant Population Rise: Jumped from 548 million to 846 million.
- Production Trend: Surged to 176.4 million tonnes.
- Per Person Availability: Increased to 510 grams per day, the highest in the given data, showing effective management of production relative to population growth.
- 1991 to 2011:
- Sharp Population Growth: Skyrocketed to 1210 million.
- Production Metrics: Increased to 232.07 million tonnes.
- Decreased Per Person Availability: Dropped to 454 grams per day, suggesting production didn’t keep pace with rapid population growth.
Summary
The data reveals that while India’s population has consistently risen, food grain production has not always kept up, as reflected in the variable per person daily availability figures. This highlights the ongoing challenge of ensuring food security amidst rapid population escalation, underscoring the need for strategic planning and innovation in agriculture.
LAQ-4 : How is the national Food Security Act being implemented at present?
For Backbenchers 😎
The National Food Security Act (NFSA) in India is like a big plan created by the government to make sure that everyone, especially poor and very poor people, can have enough food to eat and not be hungry.
Key Points of the NFSA:
- Who It Helps:
- It helps about two-thirds of the people in India who are not very rich. This includes lower-income families and the poorest people.
- How Much Food and Cost:
- Poor families get 5 kilograms of food grains per person every month at a cheaper price.
- The very poor get 35 kilograms of food grains every month at even lower prices.
- Who Gets It:
- In rural areas, 75% of the people can get this cheap food.
- In cities, 50% of the people can get it through the Public Distribution System (PDS).
- Low Prices:
- The government sells wheat for Rs. 2 per kilogram, millets for Rs. 1 per kilogram, and rice for Rs. 3 per kilogram to these people.
- Special Help:
- Pregnant women, new mothers, and young children going to special centers get free cooked meals.
- School kids from 6 to 14 years old get a meal at school.
In short, the National Food Security Act is a big effort to make sure that even the poorest people in India can afford to buy food, get proper nutrition, and not go hungry. It’s a way to fight hunger and malnutrition in the country.
మన తెలుగులో
భారతదేశంలోని జాతీయ ఆహార భద్రతా చట్టం (NFSA) అనేది ప్రతి ఒక్కరూ, ముఖ్యంగా పేదలు మరియు చాలా పేద ప్రజలు తినడానికి మరియు ఆకలితో ఉండకుండా ఉండటానికి ప్రభుత్వం రూపొందించిన ఒక పెద్ద ప్రణాళిక లాంటిది.
NFSA యొక్క ముఖ్య అంశాలు:
- ఇది ఎవరికి సహాయపడుతుంది:
- ఇది చాలా ధనవంతులు కాని భారతదేశంలోని మూడింట రెండు వంతుల ప్రజలకు సహాయపడుతుంది. ఇందులో తక్కువ ఆదాయ కుటుంబాలు మరియు పేద ప్రజలు ఉన్నారు.
- ఎంత ఆహారం మరియు ఖర్చు:
- నిరుపేద కుటుంబాలకు ప్రతి నెలా ఒక్కొక్కరికి 5 కిలోల ఆహార ధాన్యాలు తక్కువ ధరకు లభిస్తాయి.
- పేదలకు ప్రతి నెలా 35 కిలోల ఆహార ధాన్యాలు తక్కువ ధరలకు లభిస్తున్నాయి.
- ఎవరు పొందుతారు:
- గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో, 75% ప్రజలు ఈ చౌకైన ఆహారాన్ని పొందవచ్చు.
- నగరాల్లో, 50% ప్రజలు ప్రజా పంపిణీ వ్యవస్థ (PDS) ద్వారా పొందవచ్చు.
- తక్కువ ధరలు:
- ప్రభుత్వం గోధుమలను రూ. 2 కిలోలు, మినుములు రూ. కిలోకు 1, బియ్యం రూ. ఈ వ్యక్తులకు కిలోకు 3.
- ప్రత్యేక సహాయం:
- ప్రత్యేక కేంద్రాలకు వెళ్లే గర్భిణులు, కొత్త తల్లులు, చిన్నారులకు ఉచితంగా వండిన భోజనం అందుతుంది.
- 6 నుండి 14 సంవత్సరాల వరకు పాఠశాల పిల్లలు పాఠశాలలో భోజనం చేస్తారు.
సంక్షిప్తంగా, జాతీయ ఆహార భద్రతా చట్టం భారతదేశంలోని పేద ప్రజలు కూడా ఆహారం కొనడానికి, సరైన పోషకాహారాన్ని పొందటానికి మరియు ఆకలితో ఉండకుండా ఉండేలా ఒక పెద్ద ప్రయత్నం. దేశంలో ఆకలి మరియు పోషకాహార లోపంతో పోరాడటానికి ఇది ఒక మార్గం.
Introduction
The National Food Security Act (NFSA) of 2013, enacted by the Indian government, is a landmark initiative aimed at guaranteeing food rights and combating hunger and malnutrition across the country.
Key Provisions of the National Food Security Act
- Coverage: The Act is designed to benefit approximately two-thirds of the Indian population, focusing particularly on lower-income families and the extremely poor.
- Distribution Quantities and Prices:
- Low-income families receive 5 kg of food grains per person per month at subsidized rates.
- The extremely poor are entitled to 35 kg of food grains monthly at reduced prices.
- Demographic Division: Coverage includes 75% of the rural population and 50% of the urban population under the Public Distribution System (PDS).
- Subsidized Rates: The central government provides wheat at Rs. 2 per kg, millets at Rs. 1 per kg, and rice at Rs. 3 per kg.
- Alternative Arrangements: In scenarios where food grain distribution is not feasible, beneficiaries may receive cash transfers to purchase grains.
- Special Provisions:
- Provision of free cooked meals to pregnant women, lactating mothers, and children aged 1-6 years attending anganwadis.
- A mid-day meal is provided to school-going children aged 6-14 years.
Summary
The National Food Security Act serves as a vital measure in ensuring food accessibility and nutritional security for vulnerable segments of the Indian population. Through subsidized food grains and targeted provisions for specific groups, the Act plays a crucial role in India’s ongoing efforts to eradicate hunger and malnutrition.
LAQ-5 : Analyse how the public Distribution System provides access to food to the poor.
For Backbenchers 😎
The Public Distribution System (PDS) in India is like a big plan to make sure that people, especially those who don’t have much money, can buy food they need at lower prices. They do this by setting up special shops called ration shops.
Important Points about PDS:
- Ration Shops:
- These shops are where people, even those in faraway places, can buy essential food like rice and wheat.
- Affordable Food:
- PDS wants to make sure food is cheap, so even very poor people can afford it.
- National Food Security Act 2013:
- This law makes PDS even better by giving food rights to many people, especially those with low incomes.
- How Much Food:
- Regular poor families get 5 kilograms of food per person every month.
- The poorest families get 35 kilograms of food for the whole family every month if they have “Antyodaya” cards.
- Who Can Get It:
- About 75% of the people in rural areas and 50% of the people in cities can use PDS.
- Other Help:
- If it’s hard to give out food, they sometimes give money to people so they can buy food.
- Different Rules:
- In different parts of India, the way PDS works can be a little different. Some places try to give it to as many people as possible.
In simple terms, the Public Distribution System is a big effort to help people, especially those who don’t have much money, buy food they need by selling it to them at lower prices. It’s an important part of making sure people in India have enough to eat and don’t go hungry.
మన తెలుగులో
భారతదేశంలో పబ్లిక్ డిస్ట్రిబ్యూషన్ సిస్టమ్ (PDS) అనేది ప్రజలు, ముఖ్యంగా ఎక్కువ డబ్బు లేని వారు, తక్కువ ధరలకు అవసరమైన ఆహారాన్ని కొనుగోలు చేయగలరని నిర్ధారించడానికి ఒక పెద్ద ప్రణాళిక లాంటిది. రేషన్ షాపులంటూ ప్రత్యేక దుకాణాలను ఏర్పాటు చేసి ఈ పని చేస్తున్నారు.
PDS గురించి ముఖ్యమైన అంశాలు:
- రేషన్ దుకాణాలు:
- ఈ దుకాణాల్లో ప్రజలు, దూరప్రాంతాల్లో ఉన్నవారు కూడా బియ్యం, గోధుమలు వంటి నిత్యావసరమైన ఆహారాన్ని కొనుగోలు చేయవచ్చు.
- సరసమైన ఆహారం:
- PDS ఆహారం చౌకగా ఉండేలా చూడాలని కోరుకుంటుంది, కాబట్టి చాలా పేద ప్రజలు కూడా దానిని కొనుగోలు చేయగలరు.
- జాతీయ ఆహార భద్రతా చట్టం 2013:
- ఈ చట్టం చాలా మందికి, ముఖ్యంగా తక్కువ ఆదాయం ఉన్నవారికి ఆహార హక్కులను కల్పించడం ద్వారా PDSని మరింత మెరుగుపరుస్తుంది.
- ఆహారం ఎంత:
- సాధారణ పేద కుటుంబాలకు ప్రతి నెలా ఒక్కొక్కరికి 5 కిలోల ఆహారం లభిస్తుంది.
- పేద కుటుంబాలకు “అంత్యోదయ” కార్డులు ఉంటే ప్రతి నెలా కుటుంబం మొత్తానికి 35 కిలోల ఆహారం లభిస్తుంది.
- ఎవరు పొందవచ్చు:
- గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో 75% మంది, నగరాల్లో 50% మంది ప్రజలు పీడీఎస్‌ని ఉపయోగించుకోవచ్చు.
- ఇతర సహాయం:
- ఆహారం ఇవ్వడం కష్టం అయితే, వారు కొన్నిసార్లు ప్రజలకు డబ్బు ఇస్తారు, తద్వారా వారు ఆహారాన్ని కొనుగోలు చేయవచ్చు.
- వివిధ నియమాలు:
- భారతదేశంలోని వివిధ ప్రాంతాలలో, PDS పని చేసే విధానం కొద్దిగా భిన్నంగా ఉండవచ్చు. కొన్ని చోట్ల వీలైనంత ఎక్కువ మందికి ఇవ్వడానికి ప్రయత్నిస్తారు.
సరళంగా చెప్పాలంటే, ప్రజా పంపిణీ వ్యవస్థ అనేది ప్రజలకు, ప్రత్యేకించి ఎక్కువ డబ్బు లేని వారికి తక్కువ ధరలకు విక్రయించడం ద్వారా వారికి అవసరమైన ఆహారాన్ని కొనుగోలు చేయడంలో సహాయపడే పెద్ద ప్రయత్నం. భారతదేశంలోని ప్రజలు తగినంత తినడానికి మరియు ఆకలితో ఉండకుండా చూసుకోవడంలో ఇది ఒక ముఖ్యమైన భాగం.
Introduction
The Public Distribution System (PDS) in India is a vital framework designed to provide food security to the population, particularly the economically disadvantaged, by offering essential food grains at subsidized rates through a network of ration shops.
Key Features of the Public Distribution System (PDS)
- Ration Shops:
PDS, often referred to as ration shops, is a primary source for citizens, including those in remote areas, to access essential food grains. - Affordability:
PDS aims to make food grains affordable, addressing the food security needs of even the poorest segments of society. - National Food Security Act 2013:
This act enhances the PDS by granting food rights to about two-thirds of India’s population, focusing on low-income families. - Distribution Quantities:
- Regular low-income families receive 5 kg of food grains per person monthly.
- The poorest families, holding “Antyodaya” cards, get 35 kg per household monthly.
- Coverage:
Approximately 75% of the rural population and 50% of the urban population are eligible for PDS benefits. - Alternative Measures:
In cases where direct food grain distribution is not feasible, cash transfers are provided to beneficiaries for food purchases. - Regional Variations:
Implementation of PDS varies across states, with some regions, particularly in southern India, adopting more universal approaches to ensure wider accessibility.
Summary
The Public Distribution System is a cornerstone in India’s strategy to combat hunger and malnutrition. By offering food grains at subsidized prices, ensuring extensive coverage, and being supported by the National Food Security Act, the PDS plays a critical role in providing food security to the nation’s vulnerable populations.