Emergence of Telangana State (LAQs)

Political Science-2 | 9. Emergence of Telangana State – LAQs:
Welcome to LAQs in Chapter 9: Emergence of Telangana State. This page features the most important FAQs for Long Answer Questions. Each answer is provided in simple English, with a Telugu explanation, and formatted for exams. This will assist in thorough preparation and help you achieve top marks in your final exams.

LAQ-1 : Explain the various factors which led to the agitation for a separate Telangana State.

For Backbenchers 😎

The demand for a separate Telangana state stemmed from a deep-seated discontentment among the people residing in the region within the larger state of Andhra Pradesh. This amalgamation of Telangana and Andhra into a single state, which took place on November 1st, 1956, was initially envisioned to fulfill the aspirations of all its inhabitants. However, as time passed, a growing sense of neglect and perceived violation of the terms of the merger led to a fervent agitation for the establishment of a separate Telangana state.

Several significant factors played pivotal roles in driving this agitation. Firstly, the reduction in the residential qualification for gaining access to public employment and educational opportunities from 15 years to just 4 years acted as a catalyst for unrest. This change meant that local Telangana residents had fewer opportunities, resulting in a feeling of deprivation and a perceived injustice.

Secondly, the Mulki rule, which was designed to prioritize locals in public employment, was not being adhered to. Furthermore, the dissolution of the Telangana Regional Committee following the Andhra Agitation of 1972 exacerbated sentiments of resentment among the Telangana population, who felt that their interests were being consistently disregarded.

The quality of educational facilities in Telangana was another critical issue, with many perceiving them as subpar. A lack of sufficient investment in education for the people of Telangana only added to the overall sense of dissatisfaction.

Moreover, despite contributing over 40% of the state’s revenue, over 40% of Telangana’s population lived below the poverty line. This stark contrast between wealth generation and the actual living conditions of the people further fueled the demand for separation.

Issues related to water resources further exacerbated tensions. There was a widespread belief that water resources in Telangana were being mismanaged to favor Andhra. Large projects such as the Nagarjuna Sagar and Srisailam were believed to be designed to primarily benefit Andhra’s needs, often at the expense of Telangana. Water from the Manjeera river was diverted to Andhra for non-irrigation purposes, intensifying the discontent.

Furthermore, several crucial infrastructure projects meant for Telangana, like the Sriramsagar project, faced significant delays. Neglect in maintaining existing projects, such as the Nizam sagar project, resulted in a decline in the agricultural area it served, compounding the region’s grievances.

Lastly, there were complaints about unauthorized water usage in the Rajoli Banda Diversion scheme by the Rayalaseema region, leading to a loss of irrigation facilities for extensive areas of land in the Mahaboob Nagar district of Telangana.

In summary, it was a combination of these factors, including changes in residential qualifications, non-compliance with the Mulki rule, subpar educational facilities, disparities in revenue and poverty, water resource mismanagement, delayed infrastructure projects, and unauthorized water usage, that ignited the agitation for a separate Telangana state. This demand, which initially began in 1969, ultimately evolved into a determined statehood movement between 2001 and 2004.

మన తెలుగులో

ప్రత్యేక తెలంగాణ రాష్ట్రం కోసం డిమాండ్ పెద్ద ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్రంలోని ప్రాంతంలో నివసిస్తున్న ప్రజలలో తీవ్ర అసంతృప్తి నుండి ఉద్భవించింది. నవంబర్ 1, 1956 న జరిగిన తెలంగాణ మరియు ఆంధ్ర ఒకే రాష్ట్రంగా ఈ విలీనం దాని నివాసులందరి ఆకాంక్షలను నెరవేర్చడానికి మొదట్లో ఊహించబడింది. అయితే, కాలం గడిచేకొద్దీ, విలీన నిబంధనలను ఉల్లంఘించినట్లు గుర్తించిన నిర్లక్ష్యం మరియు విలీన భావం ప్రత్యేక తెలంగాణ రాష్ట్ర ఏర్పాటు కోసం తీవ్ర ఆందోళనకు దారితీసింది.

ఈ ఆందోళనను నడపడంలో అనేక ముఖ్యమైన అంశాలు కీలక పాత్ర పోషించాయి. మొదటిది, ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలు మరియు విద్యా అవకాశాలను పొందేందుకు నివాస అర్హతను 15 సంవత్సరాల నుండి కేవలం 4 సంవత్సరాలకు తగ్గించడం అశాంతికి ఉత్ప్రేరకంగా పనిచేసింది. ఈ మార్పు వల్ల స్థానిక తెలంగాణా నివాసితులకు తక్కువ అవకాశాలు ఉన్నాయి, ఫలితంగా లేమి మరియు అన్యాయం జరిగిందని భావించారు.

రెండవది, ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలలో స్థానికులకే ప్రాధాన్యతనిస్తూ రూపొందించిన ముల్కీ నిబంధనను పాటించడం లేదు. ఇంకా, 1972 నాటి ఆంధ్రా ఆందోళన తర్వాత తెలంగాణ ప్రాంతీయ కమిటీ రద్దు, తమ ప్రయోజనాలను నిలకడగా విస్మరించబడుతోందని భావించిన తెలంగాణా జనాభాలో ఆగ్రహ భావాలను తీవ్రతరం చేసింది.

తెలంగాణలో విద్యా సౌకర్యాల నాణ్యత మరొక క్లిష్ట సమస్య, చాలా మంది వాటిని సబ్‌పర్‌గా భావించారు. తెలంగాణ ప్రజలకు విద్యపై తగినంత పెట్టుబడి లేకపోవడం మొత్తం అసంతృప్తిని పెంచింది.

పైగా, రాష్ట్ర ఆదాయంలో 40% పైగా సహకరిస్తున్నప్పటికీ, తెలంగాణ జనాభాలో 40% పైగా దారిద్య్రరేఖకు దిగువన జీవిస్తున్నారు. సంపద ఉత్పత్తి మరియు ప్రజల వాస్తవ జీవన పరిస్థితుల మధ్య ఈ పూర్తి వ్యత్యాసం విభజన డిమాండ్‌కు మరింత ఆజ్యం పోసింది.

నీటి వనరులకు సంబంధించిన సమస్యలు ఉద్రిక్తతలను మరింత తీవ్రతరం చేశాయి. తెలంగాణలోని నీటి వనరులను ఆంధ్రాకు అనుకూలంగా మలచుకుంటున్నారనే అభిప్రాయం సర్వత్రా నెలకొంది. నాగార్జున సాగర్ మరియు శ్రీశైలం వంటి పెద్ద ప్రాజెక్టులు ప్రధానంగా ఆంధ్ర అవసరాలకు ప్రయోజనం చేకూర్చే విధంగా రూపొందించబడ్డాయి, తరచుగా తెలంగాణకు నష్టం వాటిల్లుతుంది. మంజీరా నది నుండి నీటిని సాగునీటి అవసరాల కోసం ఆంధ్రకు మళ్లించడం అసంతృప్తిని తీవ్రం చేసింది.

ఇంకా, శ్రీరాంసాగర్ ప్రాజెక్టు వంటి తెలంగాణకు ఉద్దేశించిన అనేక కీలకమైన మౌలిక సదుపాయాల ప్రాజెక్టులు గణనీయమైన జాప్యాన్ని ఎదుర్కొన్నాయి. నిజాం సాగర్ ప్రాజెక్ట్ వంటి ఇప్పటికే ఉన్న ప్రాజెక్టులను నిర్వహించడంలో నిర్లక్ష్యం కారణంగా అది అందించిన వ్యవసాయ విస్తీర్ణం క్షీణించింది, ఈ ప్రాంతం యొక్క మనోవేదనలను మరింత పెంచుతుంది.

చివరగా, రాయలసీమ ప్రాంతం ద్వారా రాజోలి బండ డైవర్షన్ పథకంలో అనధికారిక నీటి వినియోగంపై ఫిర్యాదులు వచ్చాయి, ఇది తెలంగాణలోని మహబూబ్ నగర్ జిల్లాలోని విస్తారమైన భూములకు సాగునీటి సౌకర్యాన్ని కోల్పోతుంది.

సారాంశంలో, ఇది నివాస అర్హతలలో మార్పులు, ముల్కీ నిబంధనను పాటించకపోవడం, సబ్‌పార్ విద్యా సౌకర్యాలు, ఆదాయం మరియు పేదరికంలో అసమానతలు, నీటి వనరుల దుర్వినియోగం, ఆలస్యమైన మౌలిక సదుపాయాల ప్రాజెక్టులు మరియు అనధికార నీటి వినియోగం వంటి అంశాల కలయిక. ప్రత్యేక తెలంగాణ రాష్ట్రం కోసం ఆందోళనలు. ప్రారంభంలో 1969లో ప్రారంభమైన ఈ డిమాండ్ చివరికి 2001 మరియు 2004 మధ్య నిర్ణయాత్మక రాష్ట్ర ఉద్యమంగా పరిణామం చెందింది.

Introduction

The demand for a separate state of Telangana arose from a long-standing sense of dissatisfaction among the people of the region within the state of Andhra Pradesh. Formed through the merger of the Telugu-speaking region of Telangana and Andhra on November 1st, 1956, the newly established state was envisioned to meet the aspirations of all its inhabitants. However, perceived neglect and violation of the conditions of the merger led to an agitation for a separate state.

Factors Leading to the Agitation for a Separate Telangana State

  1. Change in Residential Qualification: One of the triggers for the agitation was the reduction of residential qualification for public employment and education from 15 years to 4 years. This meant fewer opportunities for the local people of Telangana, leading to a sense of deprivation.
  2. Non-adherence to the Mulki Rule: The Mulki rule, which prioritized local people for public employment, was not followed. Additionally, the Telangana Regional Committee was disbanded following the Andhra Agitation of 1972. This led to resentment among the Telangana people who felt their interests were being ignored.
  3. Poor Educational Facilities: The educational facilities provided in the Telangana region were considered to be subpar. The perceived lack of investment in education for the people of Telangana contributed to the sense of dissatisfaction.
  4. Revenue and Poverty Discrepancy: Although the Telangana region contributed more than 40% to the state’s revenue, over 40% of its population lived below the poverty line. This stark contrast between wealth generation and actual living conditions further fuelled the demand for separation.
  5. Water Resource Mismanagement: There was a widespread belief that water resources in Telangana were being mismanaged to favor Andhra. The designs of major projects such as the Nagarjuna Sagar and Srisailam were said to be focused on Andhra’s needs, with water from the Manjeera river being diverted to Andhra for non-irrigation purposes.
  6. Delayed Infrastructure Projects: Several infrastructural projects meant for the Telangana region, like the Sriramsagar project, were delayed. There was also neglect in maintaining existing projects, such as the Nizam sagar project, resulting in a decrease in the agricultural area it serviced.
  7. Unauthorised Water Usage: There were complaints of unauthorized usage of the water allocated for Telangana in the Rajoli Banda Diversion scheme by the Rayalaseema region. This resulted in a loss of irrigation facilities for large areas of land in the Mahaboob Nagar district of Telangana.

Summary

A combination of factors such as changes in residential qualification, neglect of the Mulki rule, poor educational facilities, revenue and poverty discrepancies, water resource mismanagement, delayed infrastructure projects, and unauthorized water usage led to the agitation for a separate Telangana state. The demand, which started in 1969, eventually led to a determined movement for statehood between 2001 and 2004.

LAQ-2 : Discuss the formation of Telangana as the new state in the Indian Union.

For Backbenchers 😎

Telangana became a new state in India on June 2nd, 2014 because the people of Telangana wanted their own state. They felt like they weren’t getting enough attention and resources as part of the bigger state, Andhra Pradesh. To make Telangana a reality, they had to follow certain rules and steps.

The most important rule is that the government in India can create new states. So, in 2014, they made a law called the Andhra Pradesh Reorganisation Act. Even though the local government in Andhra Pradesh said no to this law, the national government in India said yes. The President of India, Pranab Mukherjee, signed this law on March 1, 2014.

First, it made Telangana the 29th state in India. At the beginning, it had 10 areas, but now it has 33 areas. Andhra Pradesh was left with 13 areas.

Second, for up to 10 years, the city of Hyderabad became the capital city for both Telangana and Andhra Pradesh. This was to make the transition smoother.

Third, both states shared one important leader for a while. It helped in making decisions during this period.

Next, in India’s big decision-making group, called Parliament, Telangana got 7 members in one part and 17 members in another. Andhra Pradesh got 11 members in one part and 25 in another. This was to make sure both states had a say in the national decisions.

Then, both states got their own groups of people to make laws – like big rules for the state. Telangana’s group had 119 people in it, and Andhra Pradesh’s had 175. They also had another group to check the laws, and Telangana’s had 40 while Andhra Pradesh’s had 50.

Finally, the law also said they would have their own courts, share money in a certain way, and make other government plans.

So, in simple terms, Telangana became a new state because the people wanted it, they followed the rules, and on June 2, 2014, it officially became a part of India as its own state.

మన తెలుగులో

తెలంగాణ ప్రజలు తమ సొంత రాష్ట్రాన్ని కోరుకుంటున్నందున జూన్ 2, 2014న భారతదేశంలో తెలంగాణ కొత్త రాష్ట్రంగా అవతరించింది. పెద్ద రాష్ట్రమైన ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో భాగంగా తమకు తగినంత శ్రద్ధ మరియు వనరులు లభించడం లేదని వారు భావించారు. తెలంగాణ సాకారం కావాలంటే కొన్ని నియమాలు, చర్యలు పాటించాల్సి వచ్చింది.

భారతదేశంలోని ప్రభుత్వం కొత్త రాష్ట్రాలను సృష్టించవచ్చనేది అతి ముఖ్యమైన నియమం. అందుకే 2014లో ఆంధ్రప్రదేశ్ పునర్వ్యవస్థీకరణ చట్టం పేరుతో చట్టం చేశారు. ఆంధ్రప్రదేశ్‌లోని స్థానిక ప్రభుత్వం ఈ చట్టానికి నో చెప్పినప్పటికీ, భారతదేశంలోని జాతీయ ప్రభుత్వం అవును అని చెప్పింది. భారత రాష్ట్రపతి ప్రణబ్ ముఖర్జీ మార్చి 1, 2014న ఈ చట్టంపై సంతకం చేశారు.

మొదట తెలంగాణను భారతదేశంలో 29వ రాష్ట్రంగా చేసింది. మొదట్లో 10 ఏరియాలు ఉండగా ఇప్పుడు 33 ఏరియాలు ఉన్నాయి. ఆంధ్రప్రదేశ్‌కు 13 ప్రాంతాలు మిగిలాయి.

రెండవది, 10 సంవత్సరాల వరకు, హైదరాబాద్ నగరం తెలంగాణ మరియు ఆంధ్రప్రదేశ్ రెండింటికీ రాజధాని నగరంగా మారింది. పరివర్తనను సున్నితంగా చేయడానికి ఇది జరిగింది.

మూడవది, రెండు రాష్ట్రాలు కొంతకాలం ఒక ముఖ్యమైన నాయకుడిని పంచుకున్నాయి. ఈ కాలంలో నిర్ణయాలు తీసుకోవడంలో ఇది సహాయపడింది.

తర్వాత, భారతదేశం యొక్క పెద్ద నిర్ణయాధికార బృందంలో, పార్లమెంటు అని పిలువబడే తెలంగాణకు ఒక భాగంలో 7 మంది సభ్యులు మరియు మరొక భాగంలో 17 మంది సభ్యులు ఉన్నారు. ఆంధ్రప్రదేశ్‌కు ఒక భాగంలో 11 మంది, మరో భాగంలో 25 మంది సభ్యులున్నారు. జాతీయ నిర్ణయాలలో రెండు రాష్ట్రాలు తమ అభిప్రాయాన్ని కలిగి ఉన్నాయని నిర్ధారించడానికి ఇది జరిగింది.

అప్పుడు, రెండు రాష్ట్రాలు చట్టాలను రూపొందించడానికి వారి స్వంత వ్యక్తుల సమూహాలను పొందాయి – రాష్ట్రానికి పెద్ద నియమాలు వంటివి. తెలంగాణ గ్రూపులో 119 మంది, ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో 175 మంది ఉన్నారు. చట్టాలను తనిఖీ చేయడానికి వారికి మరో బృందం కూడా ఉంది, తెలంగాణ వారిది 40 కాగా, ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో 50 మంది ఉన్నారు.

చివరగా, చట్టం కూడా వారి స్వంత న్యాయస్థానాలను కలిగి ఉంటుంది, ఒక నిర్దిష్ట మార్గంలో డబ్బును పంచుకుంటుంది మరియు ఇతర ప్రభుత్వ ప్రణాళికలను రూపొందించింది.

కాబట్టి, సరళంగా చెప్పాలంటే, తెలంగాణ కొత్త రాష్ట్రంగా మారింది, ఎందుకంటే ప్రజలు కోరుకున్నారు, వారు నిబంధనలను అనుసరించారు మరియు జూన్ 2, 2014 న, అది అధికారికంగా భారతదేశంలో దాని స్వంత రాష్ట్రంగా మారింది.

Introduction

The formation of Telangana as a new state in the Indian Union is a significant event in the history of India. It emerged out of long-standing aspirations of the people of the Telangana region for self-rule and the perceived neglect by the state of Andhra Pradesh. This complex process involved several steps, including the passing of the Andhra Pradesh Reorganisation Act, 2014.

The Procedure for Forming a New State

The formation of a new state in India involves several constitutional steps. Under Article 3 of the Indian Constitution, the Parliament has the authority to create a new state. For the formation of Telangana, the Union Government followed this procedure. The President of India referred the Andhra Pradesh Reorganisation Bill, 2014, to the State Legislature for its opinion. Although the State Legislature rejected the bill, the Parliament can choose to accept or reject this decision. Ultimately, the President referred the bill to Parliament, where it was passed by both houses. The President of India, Pranab Mukherjee, signed the bill, and it became an Act on 1st March, 2014.

Implementation and Formation of Telangana

On June 2, 2014, the Indian Government declared that the Act would be implemented, leading to the creation of the state of Telangana. Here are the key features of the Andhra Pradesh Reorganisation Act, 2014:

  1. Formation of Telangana: The Act created a new state called Telangana as the 29th state of the Indian Union. Initially, it consisted of 10 districts, but currently, it has 33 districts.
  2. Reconstituting Andhra Pradesh: After the separation, Andhra Pradesh was left with 13 districts.
  3. Hyderabad as a common capital: For a period not exceeding 10 years, Hyderabad would serve as the common capital for both Telangana and Andhra Pradesh.
  4. Common Governor: The two states would share a common Governor for a period with some special duties.
  5. Representation in Parliament: Telangana would have 7 members in the Rajya Sabha and 17 members in the Lok Sabha. Andhra Pradesh would have 11 members in the Rajya Sabha and 25 members in the Lok Sabha.
  6. Legislative Bodies: The legislative assembly of Telangana would have 119 members, while that of Andhra Pradesh would have 175 members. The legislative council of Telangana would have 40 members, and that of Andhra Pradesh would have 50 members.
  7. Other Provisions: The Act also provided for separate High Courts, distribution of revenues, and other administrative arrangements.

Summary

The formation of Telangana as the 29th state in the Union of India on June 2nd, 2014, was the culmination of a long struggle by the people of Telangana for their cultural identity and self-respect. It demonstrates the process and constitutional provisions that guide the creation of a new state within the Indian Union.

LAQ-3 : Elucidate the role of JACs in Telangana Movement.

For Backbenchers 😎

The Telangana Movement aimed for a separate state in India due to issues like cultural invasion, industrial monopolization, discrimination in education and employment, and disputes over water allocation.

In this movement, the Joint Action Committees (JACs) played crucial roles. There were various types of JACs, including the Political JAC, Kula Sanghala JAC, Students JAC, and Employees JAC.

The Political JAC formed in December 2009, involving major political parties like the BJP, TDP, and TRS. They organized significant protests, including the ‘Million March’ and ‘Sagara Haram,’ opposing the transfer of iron ore.

The Kula Sanghala JAC comprised caste associations, representing minorities, Dalit Bahujans, and Other Backward Classes, responding to concerns about their traditional occupations.

The Students JAC was formed by university students from Osmania University and Kakatiya University, who had been advocating for Telangana since 1957 and supported a crucial hunger strike in 2009.

The Employees JAC consisted of workers, teachers, and employees from various sectors, actively participating in the movement, organizing protests like Sakala Janula Samme, and demanding changes in the workplace.

In summary, these JACs were instrumental in the Telangana Movement, uniting diverse groups and advocating for their rights, ultimately leading to the formation of Telangana as a separate state in India.

మన తెలుగులో

సాంస్కృతిక దండయాత్ర, పారిశ్రామిక గుత్తాధిపత్యం, విద్య మరియు ఉద్యోగాలలో వివక్ష మరియు నీటి కేటాయింపులపై వివాదాల కారణంగా తెలంగాణ ఉద్యమం భారతదేశంలో ప్రత్యేక రాష్ట్రం కోసం లక్ష్యంగా పెట్టుకుంది.

ఈ ఉద్యమంలో జాయింట్ యాక్షన్ కమిటీలు (జేఏసీ) కీలక పాత్ర పోషించాయి. పొలిటికల్ జేఏసీ, కుల సంఘాల జేఏసీ, స్టూడెంట్స్ జేఏసీ, ఎంప్లాయిస్ జేఏసీతో సహా పలు రకాల జేఏసీలు ఉండేవి.

బిజెపి, టిడిపి మరియు టిఆర్ఎస్ వంటి ప్రధాన రాజకీయ పార్టీలను కలుపుకొని డిసెంబర్ 2009లో పొలిటికల్ జెఎసి ఏర్పడింది. ఇనుప ఖనిజం బదిలీని వ్యతిరేకిస్తూ వారు ‘మిలియన్ మార్చ్’ మరియు ‘సాగర హారం’ సహా ముఖ్యమైన నిరసనలు నిర్వహించారు.

కుల సంఘాల JAC మైనారిటీలు, దళిత బహుజనులు మరియు ఇతర వెనుకబడిన తరగతులకు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్న కుల సంఘాలను కలిగి ఉంది, వారి సాంప్రదాయ వృత్తుల గురించి ఆందోళనలకు ప్రతిస్పందించింది.

1957 నుంచి తెలంగాణ కోసం వాదిస్తూ, 2009లో కీలకమైన నిరాహార దీక్షకు మద్దతిచ్చిన ఉస్మానియా యూనివర్సిటీ, కాకతీయ యూనివర్సిటీ విద్యార్థులు కలిసి స్టూడెంట్స్ జేఏసీని ఏర్పాటు చేశారు.

ఉద్యోగుల జేఏసీలో వివిధ రంగాలకు చెందిన కార్మికులు, ఉపాధ్యాయులు, ఉద్యోగులు ఉద్యమంలో చురుగ్గా పాల్గొంటూ సకల జనుల సమ్మేళనం వంటి నిరసనలు నిర్వహిస్తూ, కార్యాలయంలో మార్పులు తేవాలని డిమాండ్ చేశారు.

సారాంశంలో, ఈ జెఎసిలు తెలంగాణ ఉద్యమంలో కీలకపాత్ర పోషించాయి, విభిన్న సమూహాలను ఏకం చేసి వారి హక్కుల కోసం పోరాడాయి, చివరికి భారతదేశంలో తెలంగాణ ప్రత్యేక రాష్ట్రంగా ఏర్పడటానికి దారితీసింది.

Introduction

The Joint Action Committees (JACs) played a significant role in the Telangana Movement, a campaign for a separate state in India. The movement was driven by socio-economic and political issues, including cultural invasion, monopolization of the industrial sector, discrimination in education, employment, revenue sharing, and water allocation.

The Formation and Roles of JACs in the Telangana Movement

  1. The Formation of JACs: To fight for a separate Telangana state, various groups came together to form Joint Action Committees (JACs). The main JACs included the Political JAC, Kula Sanghala JAC, Students JAC, and Employees JAC. Each JAC served a specific role in advancing the movement.
  2. Role of Political JAC: The Political JAC, founded on 24th December 2009, was an amalgamation of major political parties such as the Bharatiya Janata Party (BJP), Telugu Desam Party (TDP), and Telangana Rashtra Samithi (TRS). It organized various protests, including the ‘Million March’ in Hyderabad, and a gathering known as Sagara Haram around the Hussain Sagar Lake on 30th September 2012. The Political JAC also opposed the transfer of the Bayyaram Iron ore to the Andhra region’s steel factories.
  3. Role of Kula Sanghala JAC: The Kula Sanghala JAC consisted of caste associations. People from different caste groups, minorities, Dalit Bahujans, and Other Backward Classes (OBCs) participated in the Telangana Movement through this JAC. Their participation was in response to the government’s socio-economic policies that threatened their traditional occupations.
  4. Role of Students JAC: Formed by university students, the Students JAC played a prominent role in the Telangana Movement. Students from Osmania University and Kakatiya University joined the movement, which has been a part of their objectives since 1957. In 2009, the Students JAC supported K.Chandra Sekhar Rao’s “Fast-Unto-Death” hunger strike.
  5. Role of Employees JAC: Comprising employees, teachers, and workers from various sectors, the Employees JAC participated actively in the Telangana Movement. They carried out numerous protest programs, including Sakala Janula Samme and Lunch Hour Demonstrations. The Employees JAC also demanded changes in the workplace, including the implementation of genuine seniority lists and the elimination of clause 14(F) in the Presidential order that made Hyderabad a Free Zone.

Summary

In Summary, the Joint Action Committees (JACs) were crucial to the Telangana Movement. They organized protests, advocated for their communities, and demanded changes that led to the formation of a separate state. Each JAC played a unique role, uniting diverse groups of people in the fight for their rights and the formation of Telangana.